Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Για την σαπίλα που έχουμε στο κεφάλι μας, την σαπίλα που μας πουλάνε κάθε μέρα και την σαπίλα που θα υπάρχει πάντα μέσα μας.
"...Ρίχτηκα στη δράση, γιατί έπρεπε να δράσω. Απ’ αυτό (το γκρέμισμα) είναι φυσικό να αρχίζει κάθε έργο. Αυτό το ξέρω και γι’ αυτό αρχίζω. Δεν με νοιάζει το τέλος· ξέρω πως πρέπει να αρχίσω απ’ αυτό και όλα τα άλλα είναι φλυαρίες και χαμένος καιρός. Όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις και οι διορθώσεις και οι βελτιώσεις είναι ανοησίες. Όσο πιο καλυτερεύεις και μεταρρυθμίζεις, τόσο το χειρότερο, γιατί δίνεις προσωρινά τεχνητή ζωή σε κάτι που πρέπει το δίχως άλλο να πεθάνει και να γκρεμιστεί. Δεν είμαι μεγαλοφυΐα και ούτε θέλω να γίνω· ξέρω όμως τι πρέπει να γίνει τώρα και αυτό κάνω. Και ‘σεις το ξέρετε δεν κάνετε όμως άλλο από το να κλαψουρίζετε. Εμείς όμως δεν κλαίμε. Δρούμε..."
Φ. Ντοστογιέφσκι
«Οι δαιμονισμένοι»
τι βιδα και αυτος ο ανθρωπος ρε παιδι μου! ναι,ολοι εκει!
ΑπάντησηΔιαγραφή